એકલતાના મનને
જોઈએ ખુલું આકાશ
પણ તારી યાદોના વાયરા
તેની ઉડાનને સીમિત કરે છે
મારા મનમાં જોશ છે
શબ્દોમાં તરલતા…
અને મનના ખુલ્લા આકાશમાં
તારા આકાશભણી જવાની
એષણા…
આ સમયે
તારા આકાશમાં
કોઈ પંખી ઉડેતો મારું
આકાશ દેખાવડું નથી રહેતું
બનાવીજાય છે મારા આકાશને ધૂંધળું
આ દ્વેતમાં તું કયું
આકાશ પસંદ કરીશ ?
મારી ઈચ્છા છે
તારા આકાશમાં ઉડતા પંખીની
પાંખોને સહારો આપતીરહે
જેથી તે ઉડી જાય..
ધુધલું આકાશ
મટીજાય ….
આપના અછાંદસ કાવ્યના આકાશમાં ઘણું ઊંડાણ દેખાયું. તેમાંનું અદ્વૈત જોવા વિશેષ દૃષ્ટી જોઇએ જેનું આપે કાવ્યાત્મક રીતે સુંદર દૃષ્ટાંત આપ્યું છે. કવિતા ઘણી ગમી.
Very good poem.
Gujarat needs this type of KAVITASANGRAH
http://www.kavitakosh.org/kk/index.php?title=%E0%A4%97%E0%A5%81%E0%A4%9C%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%A4%E0%A5%80_%E0%A4%B2%E0%A5%8B%E0%A4%95%E0%A4%97%E0%A5%80%E0%A4%A4
If we can write Sanskrit in Gujarati why not Hindi?
Goog poems!! Keep it up!!!
વાહ સરસ અછાંદસ…
સરસ! 🙂
👏👏👍👍👍